اینک زیر نورافکن

اوج شعر من

آخرین پرده

قصه

قصه مردی که غرورش را رها نکرده

هرچه،هرچه که بود

مثه فانوس گرم و روشن بود

مثه هیچکس نبود

شبیه من بود

شبیه من بود

چون پرنده اگر لرزیدم

زیر باران اگر ترسیدم

وحشتم را به تو بخشیدم

سقوطم را به چشم دیدم

تا فهیمدم چه دل شکن بود

این راه من بود

این راه من بود

صد آه اگر کشیدم

سایه ای را سر نبریدم

صد بار اگر بوسیدی

من هزاران بار بوسیدم

زخم چین پیرهن

هدیه دوست وقت رفتن بود

هرگز برنگشتم

این راه من بود

این راه من بود

رفتن،بردن و باختن

عشق ورزیدن،سوختن و ساختن

دیروز،دیروز من راه دشوار مردافکن بود

راه رفته من، راه خوب بهتر شدن بود

راه قد کشیدن

این راه من بود

این راه من بود

خواب خوب بی قفس بودن

بی تو رفتن با تو برگشتن

خواب خنده لحظه به لحظه

آخر خون ته شکنجه

این تمام خواب وطن بود

این کار من بود

این کار من بود

درهم بودم

برهم بودم

اما خوده خودم بودم

ساده بودم

شبنم بودم

زخم گل را مرهم بودم

کارم از نو سرزدن بود

این راه من بود

این راه من بود

منم که جنگلی بی زمین بودم

به جرم کشف گل در اوین بودم

کنار هم قفس تنهاترین بودم

تو ساکت بودی و من واژه چین بودم

ترانه مال مردم

نت به نت

پیدا ولی گم بود

تمام حسرت من بوی گندم بود

رویا خوده بیداریه

زخم تو زخمی کاریه

کار تو بالا رفتن

رها شدن کار منه

این کار من بود

این کار من بود

این راه من بود

این راه من بود

برای دانلود ترانه با صدای داریوش اینجا کلیک کنید.

برای دانلود ترانه با صدای ابی اینجا كلیك كنید.

قسمت آبی رنگ توسط ابی اجرا شد اما در اجرای داریوش خونده نشد اما قسمت قرمز را داریوش در اجراش خوند اما ابی این قسمت رو در ترانه نخوند.